Eén gezin, twee engineers: Hans en Vincent Cretier

Ze streven allebei naar perfectie en vinden schepen bouwen één van de mooiste dingen die er is. Vader Hans en zoon Vincent Cretier hebben hun plekje gevonden op de Engineering-afdeling van Damen Naval. Maar waar de één zich bijna exclusief bezighoudt met stabiliteit en gewicht, kiest de ander voor verschillende afdelingen en projecten.

Officieel is Hans Cretier (68) al sinds 2017 met pensioen, maar vanwege zijn specialistische kennis gecombineerd met een enorme liefde voor zijn werk maakt de Senior Engineer nog heel wat uren voor Damen Naval. “Heel veel mensen begrijpen niet dat ik dit werk al zo lang doe. Ik heb wel eens zijdelings andere werkzaamheden gedaan, maar dat beviel nooit zo. Ik heb dit werk altijd meer gezien als een hobby waar ik toevallig voor word betaald. Ik vind het heel erg mooi werk en ik vind het nog steeds leuk.”

Dat is ook de reden dat Hans sinds zijn pensioen al vier keer een nul-urencontract heeft getekend. “Ik werk nog zo’n twee dagen in de week. Er is behoefte aan mijn kennis en ervaring en ik zou het niet kunnen aanzien als het misgaat. Fouten in berekeningen kunnen later leiden tot vervelende situaties welke mogelijk het gedrag van het schip beïnvloeden.”

De Senior Engineer begon zijn carrière bij Nevesbu in Den Haag in 1976 dat in die jaren nauw samenwerkte met Koninklijke Maatschappij De Schelde. In 2002 kwam hij bij Damen Naval in dienst. Als expert in gewicht en stabiliteit weet hij als geen andere betrouwbare berekeningen te maken. Ook doet hij regelmatig stabiliteitsproeven op bestaande en nieuwe marineschepen. “Het gewicht berekenen van een schip is complex. Alles aan boord heeft invloed op het gewicht en de stabiliteit en het is belangrijk om betrouwbare berekeningen te maken”, legt Hans uit. “Het schip wordt namelijk verkocht met een verwachte diepgang en gewicht. Als het dan na het bouwen zwaarder blijkt, ligt hij dieper in het water en haalt hij door de weerstand niet de snelheid, actieradius, et cetera zoals die is geformuleerd in het contract. En de verantwoordelijkheid daarvoor ligt bij ons als bouwer, niet bij de opdrachtgever.”

Zoon Vincent Cretier (33) begon zijn avontuur bij Damen Naval in 2010 toen hij stage kwam lopen tijdens zijn opleiding Scheepsbouw. “Dat beviel zo goed dat ik ook mijn afstudeerproject bij Damen Naval heb gedaan. Ik deed onderzoek naar de stabiliteit van kleine gevechtsschepen. Oorspronkelijk was het idee dat ik net als mijn vader met stabiliteit aan de slag zou gaan, maar ik heb inmiddels al heel wat verschillende functies gehad binnen Damen Naval.” Zo begon hij als design engineer in een klein team onder leiding van Leon Goossens, “de geestelijk vader van de SIGMA schepen”, aldus Vincent. “Dat was een heel leerzame periode, maar na zijn pensioen werd ik ingelijfd bij Products & Proposals waar ik heb gewerkt aan proposals voor SIGMAs voor verschillende landen.”

Doordat een collega met pensioen ging, kwam er een functie vrij bij engineering met als specialisme Wet- & Regelgeving. “Ik heb een jaar met hem samengewerkt en hij heeft zijn kennis overgedragen. Het is een heel breed onderwerp en omvat hoe systemen ontworpen moeten worden en aan welke veiligheids- en milieueisen we moeten voldoen”, legt Vincent uit. “Ik werd geplaatst in de vakgroep Outfitting en daar ben ik gebleven. Na een aantal jaar werd ik in 2018 Team Lead Outfitting. In 2020 heb ik een stapje teruggedaan en ben ik voor het F126-project gaan werken: eerst negen maanden in de rol van specialist Wet- & Regelgeving, maar inmiddels ben ik weer terug bij Outfitting. Ik werk met een klein team van engineers en ben weer wat meer hands-on met techniek.”

Het is duidelijk dat Hans trots is op het feit dat zijn zoon ook bij Damen Naval is komen werken. “Vroeger hoorde je dat veel meer, tegenwoordig is het bijna een unicum.” Vincent op zijn beurt werd geïnspireerd door wat zijn vader vertelde over zijn werkzaamheden. “Zijn verhalen hadden iets magisch, zeker voor een kleine jongen. Ik vond marineschepen en defensie heel interessant en toen ik klaar was met mijn studie was Damen één van de weinige bedrijven waar op hoogwaardig technisch niveau scheepsbouw plaatsvond en ook nog schepen werden gebouwd. Het is zo mooi om direct het resultaat van je werk te kunnen zien. Hopelijk worden er in de toekomst ook weer schepen in Vlissingen gebouwd, want als techneut wil je toch graag zien wat er van je ontwerpen geworden is.”

Volgens vader en zoon is het heel belangrijk voor engineers dat ze een kijkje kunnen nemen aan boord van de schepen om te zien hoe hun ontwerpen er in de realiteit uit zien. Dat is de afgelopen jaren lastig geweest, maar gelukkig heeft Hans een handig alternatief, vertelt Vincent. “Het is essentieel voor je beeldvorming om te zien hoe een bepaalde ruimte of machine er in het echt uitziet, maar ik kan altijd bij pappa terecht. Die heeft foto’s van heel veel scheepsonderdelen. Zo moesten we laatst een munitielift integreren, maar was het lastig voor te stellen hoe dat er in de praktijk uitziet. Dan bel ik hem even en heb ik bijna meteen een aantal foto’s van munitieliften in mijn inbox.”

Hans voegt toe: “Tijdens de stabiliteitstesten ben ik constant aan het kijken naar wat er te veel is of wat er ontbreekt en wat er op de verkeerde plaats staat, want dat heeft allemaal invloed op de stabiliteit van een schip. Een plattegrond van het schip is essentieel, maar het is ook handig om foto’s te maken, zodat je nog eens terug kunt kijken. Als ik op een schip ben geweest, kom ik altijd terug met tussen de 200 en 600 foto’s en daar zit altijd wel iets bij waar ik een ander blij mee kan maken. Ik had collega’s die voor de deur lagen om te vragen of ze de foto’s mochten zien. Ik deel altijd alles. Kennis moet je delen.”

In de jaren dat ze samen bij Damen Naval werken, hebben ze soms zijdelings aan hetzelfde project gewerkt, maar nooit echt samen. “Ik had er geen last van dat ik in een bedrijf kwam waar mijn vader al werkte. Iedereen kende mij als ‘eentje van Hans’, maar het bedrijf is dermate groot dat je elkaar ook niet dagelijks tegenkomt”, sluit Vincent af. “Ik ben trots dat mijn vader nog steeds aan het werk is en ook op de kwaliteit van zijn werk, als ik anderen mag geloven. Die werkethiek zit er bij mij ook in. Als iets de moeite waard is om te doen, is het de moeite waard om het goed te doen. We streven allebei naar perfectie.”