Wisseling van de wacht: Roland Briene volgt Hein van Ameijden op

Toen Hein van Ameijden achttien jaar en zes maanden geleden Algemeen Directeur werd van het bedrijf dat toen nog de Koninklijke Schelde heette, was hij zich terdege bewust van de verantwoording die er op zijn schouders rustte. Een paar jaar eerder balanceerde ‘De Schelde’ nog op de rand van faillissement en in 2004 werd het zijn taak om leiding te geven aan het team dat het bedrijf weer gezond en toekomstbestendig zou maken. Anno 2022 is Damen Naval een heel ander bedrijf en toch heerst bij Roland Briene dezelfde gezonde spanning nu hij vanaf 1 januari 2023 het stokje van Hein overneemt. In een speciaal dubbelinterview kijken zij terug op de hoogtepunten en uitdagingen van de afgelopen jaren en spreken zij hun hoop en wensen uit voor de toekomst.

Het juiste moment om op te stappen, is volgens Hein als mensen nog vragen: ”gaat hij nu al weg?”. “Ik vind eigenlijk al dat ik al te lang op deze plek zit, maar de COVID-periode van de afgelopen jaren was niet het ideale moment om over opvolging na te denken. Ik heb deze functie met heel veel plezier gedaan en heb heel veel vrijheid gekregen om al mijn ideeën kunnen realiseren. Nu is het tijd voor iemand met nieuwe ideeën.”

Die persoon wordt Roland Briene, een 54-jarige vader van twee, getrouwd met Joyce, die houdt van fitness, fietsen, hardlopen, zeilen en voetbal. Hij begon zijn carrière in de olie- en gasindustrie en maakte in 2004 de overstap naar het salesteam van de Damen Shipyards Group in Gorinchem. Hij werd Area Director Asia Pacific en was in die rol verantwoordelijk voor het succes van Damen in de FMSC-contracten voor de Royal Australian Navy en het winnen van het ontwerp- en bouwcontract voor de Antarctic icebreaker, RSV  Nuyina. Sinds 2020 is hij Commercieel Directeur van Damen Naval en kon hij de bouw van Nuyina van dichtbij volgen.

En nu is het tijd voor de volgende stap. “Ik voel me enorm vereerd dat ik dit mag doen. Ik heb een lijstje illustere voorgangers dat terugleidt tot 1875 en daar ben ik me iedere keer dat ik ons hoofdkantoor binnenloop en de trap zie, van bewust”, vertelt Roland. “Ik hoop een heel zichtbare en toegankelijke directeur te worden. Ik krijg energie als ik over de vloer loop. We hebben een fantastisch team aan mensen en ik hoop de lijn voort te zetten die Hein heeft uitgestippeld.”

Als Hein wordt gevraagd welke advies hij voor zijn opvolger heeft, antwoordt hij lachend: “Dat hij het beter doet dan ik.” Vervolgens voegt hij serieuzer toe: “Bepaal voor jezelf waar je heen wilt, wat voor jou de stip aan de horizon is. Als je dat hebt uitgedacht, kun je daarna heel veel beslissingen bijna intuïtief nemen. Dat is heel handig want als je over alles uitgebreid moet nadenken, kom je tijd tekort. Ook helpt het ook heel erg als je leert snellezen. Er komt ongelofelijk veel informatie op je af die je heel moet kunnen opnemen en verwerken. Snellezen maakt dat eenvoudiger.”

Daarnaast raadt hij Roland ook aan om zich te omringen met mensen die het “beter weten”. “Ik heb het grote geluk gehad dat ik altijd omringd ben geweest door mensen die het beter weten en dat bedoel ik op de best mogelijke manier. In dit bedrijf bouwen we heel complexe schepen en hebben we mensen met veel expertise”, legt hij uit. “Zonder Leon Goossens was er misschien niets terecht gekomen van de export van onze schepen naar het buitenland. En naast Leon kan ik nog een eindeloze rij aan namen noemen van mensen die het beter wisten en weten dan ik.”

Hein noemt bijdragen van mensen zoals Marjan Veldhoven die bekend stond als “moeder” van de Indonesische toezichthouders ten tijde van de bouw van de Indonesische korvetten. “Als iemand het uithangbord van onze firma was, dan was zij het”, aldus Hein. “Iedereen in dit bedrijf staat op de schouders van hen die ons zijn voorgegaan. We bouwen voort op het succes van onze voorgangers. Mensen zoals Lud Verstraete; hij tekende het eerste zijaanzicht van een ontwerp dat later de SIGMA is geworden. Dit zijn mensen die vaak niet genoemd worden, maar die een enorme bijdrage hebben geleverd aan het succes van het bedrijf en de fundering hebben gelegd voor het Damen Naval van nu.”

De afgelopen jaren kenden veel hoogtepunten, zoals de expansie op de exportmarkt en de populariteit van de SIGMAs. “We hebben modulair bouwen tot een topsport verheven”, vertelt Hein trots. “Dat maakt het mogelijk om te bouwen op locaties naar keuze van de klant.” Hij is ook trots op de enorme procesverbeteringen en de influx van een groeiend aantal vrouwelijk engineers en techneuten. “Er zijn veel hoogtepunten geweest de afgelopen jaren, ook dingen die sommige mensen misschien als klein zouden bestempelen, zoals bijvoorbeeld de invoering van de business planning. De verbouwing van het hoofdkantoor was heel belangrijk, ook al verliep dat niet zonder slag of stoot. Maar ik ben ervan overtuigd dat ons mooie, moderne kantoor één van de redenen is dat we minder moeite hebben met het aantrekken van nieuw personeel dan onze concurrenten.”

Als zorgpunt identificeert Hein de explosieve groei die het bedrijf de afgelopen paar jaar heeft doorgemaakt. “We zijn veel harder gegroeid dan we hadden kunnen voorzien. F126 overlapt onze Nederlandse projecten en dat leidt helaas tot een hoge werkdruk. We eisen heel veel van onze mensen en daar zijn we ons als MT zeker van bewust.”

Natuurlijk heeft Roland nog andere ambities. “Ik wil dat Damen Naval dé partner wordt en blijft van de Nederlandse klant en marineschepen bouwt, ontwikkelt en onderhoudt. Dat kan in Vlissingen zijn of in Den Helder. Ik wil dat we gebruik gaan maken van de kracht van onze eigen mensen, maar ook van de andere Damen-bedrijven.”

Ook blijft er in zijn visie een belangrijke rol weggelegd voor de productiefaciliteiten van Vlissingen-Oost. “Daar zal de afbouw van de ASW-fregatten plaats gaan vinden en ik hoop ook de afbouw van de opvolgers van de LCF. Bovendien loopt er nu een succesvol Midlife Update (MLU)-project samen met Damen Shiprepair Vlissingen voor Zr.Ms. Johan de Witt. Ik hoop dat we meer MLU’s mogen gaan doen voor door ons gebouwde schepen. Als je een Mercedes koopt, ga je terug naar de Mercedes-garage voor onderhoud. Dat zou ook moeten gelden voor marineschepen. Wij hebben de kennis en de ervaring om die werkzaamheden uit te voeren.”

Als Roland de vraag krijgt wat hij van zijn voorganger zou willen weten, is hij benieuwd hoe Hein zich in 2004 voelde toen hij op het punt stond deze stap te maken. Hein: “Ik was heel vereerd met de benoeming en hij kwam voor de andere toenmalige MT-leden vrij onverwachts en voor sommige zelfs als een totale schok. Dat gaf me het gevoel dat ik de benoeming moest verdienen, niet dat ik hem al verdiend had. Maar ik vond tegelijkertijd dat ik het beter kon dan andere kandidaten. We hebben alleen maar winstgevende jaren gehad, dus kennelijk heb ik iets goed gedaan.” Hij voegt toe: “Natuurlijk vond ik het ook spannend, maar dat gevoel verdwijnt vrij snel. Roland heeft een aantal eigenschappen die ik niet heb. Hij is iemand die heel goed mensen kan lezen en dat is een nuttige eigenschap als directeur van een onderneming die onder druk staat.”

Roland beaamt dat het een spannende tijd is. “Er rust een grote verantwoordelijkheid op mijn schouders want we hebben een enorme orderportefeuille. Natuurlijk gaan mensen merken dat er een nieuwe directeur is, maar in zekere zin hoop ik ook dat ze het niet merken. Ik hoop dat eenieder zijn of haar taken met hetzelfde enthousiasme blijft uitvoeren als voorheen. Het is mijn taak om dit met het MT te faciliteren. Ik wil mensen empoweren om meer uit zichzelf te halen.”

Hoewel Hein per 1 januari een stapje terugdoet, is hij voorlopig nog niet verdwenen uit het bedrijf. Het betekent eigenlijk niet eens dat hij het rustiger gaat krijgen de komende tijd, want hij zit vol met plannen. “Allereerst blijf ik aan om Roland te helpen in de transitie. Daarnaast ga ik me storten op de Duitse arena van het F126 project, waar nog de optie voor schip 5 en 6 nog moet worden gerealiseerd. Omdat ik door het eerste contract goede relaties heb opgebouwd in de politiek, hebben we afgesproken dat ik nog aanblijf om die contacten te benutten.”

Ook gaat Hein zich bezighouden met het initiatief voor een nauwere samenwerking tussen Nederland, Duitsland en vier van de Scandinavische landen op het gebied van innovatieve marinebouw. “Het zal niet meevallen om de belangen van zes landen te proberen te verenigen, maar ik wil het toch proberen. Een succesvolle Noord-Europese alliantie is van essentieel belang voor de overleving van onze branche. Het zorgt voor veel interessante gesprekken”, verklaart Hein. “Last but not least blijf ik nog meelopen op het onderzeebotenproject en ook in de contacten met Indonesië. Ik ben de laatste van de eerste generatie contacten met Indonesië en daar wordt bij de klant nog steeds veel waarde aan gehecht. Al met al denk ik dat ik met deze zaken de 40 uur in de week wel vol krijg.”

Er is één ding dat Hein niet kan nu het einde van zijn ambtsperiode nadert: het kiezen van een favoriet schip uit alle mooie schepen die er sinds 2004 bij Damen Naval zijn gebouwd en opgeleverd. “Al mijn kinderen zijn mij even lief. Ze hebben allemaal hun eigen geschiedenis en ze zijn allemaal even bijzonder. Ik ga niet kiezen.” Hij sluit af met: “Wat ik het meest ga missen is de interactie met de mensen; het personeel, de klanten. Daaruit komen de goede ideeën voort. Ik ben niet zo’n feestganger, dus het was vooral ook voor mij een verrassing toen ik tijdens de coronapandemie merkte dat ik de mensen begon te missen.”